Okuduğum bir “başarısızlık” hikayesinde yazar gelişimini değerlendirmek için bir ölçüt aradığından bahsederken büyükannesinin ona bir öğüdünü kaleme almıştı. Öğüdünde “Gelişimini ölçümlemek için eski (geçmişteki) sen ile şimdiki seni kıyaslamalısın.” diyordu.
Hepimiz gelişimimizi kıyaslamak için kendimize yeni havuçlar yaratıyor, bu havuçların peşinden kocaman bir tekerlekte hamsterlar gibi koşuyoruz. Bu havuç kimi zaman sahip olmayı arzuladığımız araba, kimi zaman bir saat gibi çoğunlukla materyalist içeriklere konu oluyor. Bazen de kendimizi başka insanlarla kıyaslıyoruz. Başkalarının kariyerleri, başkalarının başarıları, başkalarının çevreleri gibi.
Bütün bunları bir arada düşününce aslında gerçek gelişimimizi görmek için, gelişimimizi doğru yönetebilmek için kıstas almamız gereken parametre kendimizden başkası değil. Çünkü başkalarının hayat tecrübesi, aldıkları eğitim, çalıştığı kişiler, başardığı ya da başaramadığı projeler hiç bir zaman aynı olmayacak. Bu durumda da elma ile armutu kıyaslamış olacak, kendimize aslında hiç canımızın istemeyeceği yeni hedefler koyacak bu hedeflere ulaşmak içinse hamster misali koşmaya devam edecek, varacağımız yeri bilmeden debelenip duracağız.
Doğru hedeflere ulaşabilmek için kendimizi ölçümleyebilecek kadar tanıyabilmek dileğiyle..